Tijdens een fietstocht langs de Westerschelde bezochten we afgelopen zomer het Vlaamse spookdorp Doel, vlak over de Nederlandse grens, bij de roemruchte Hedwigepolder. De geschiedenis van de laatste decennia van Doel is bepaald door grootschalige uitbreidingsplannen van de haven, die het einde van het dorp zouden betekenen. Door bureaucratisch falen en koppig verzet van de bewoners is een jarenlange impasse ontstaan, maar de overheid lijkt uiteindelijk aan de winnende hand.
Op zo’n tien gezinnen na hebben de bewoners hun huizen verlaten, maar grootschalige sloop is tot nu toe achterwege gebleven. Dat Doel geliefd is bij fotografen, zal niemand verbazen.De bezoeker lijkt er in een luguber kunstproject vol prikkeldraad en graffiti rond te lopen, met de kerncentrale en de molen als fotogenieke achtergrond. De Vlaamse overheid schaamt zich intussen in het geheel niet voor het fiasco rond Doel en onderhoudt in de zomerweekenden zelfs een gratis veerdienst over de Schelde tussen Lillo en Doel, zodat het dorp op mooie zondagen vele honderden bezoekers mag verwelkomen, die bij de molen ijsjes eten en gewapend met spiegelreflexen door de straten trekken.
Wanneer Doel definitief aan de sloperskogels ten prooi zal vallen, weet niemand. Het verval slaat in elk geval toe; veel huizen staan op instorten en het onkruid tiert welig. Een waarschuwing: betreed geen huizen of privéterrein, want dat komt je op een vette boete te staan, zoals een groot bord bij de ingang van het dorp aangeeft. En ’s nachts gaat de slagboom dicht, dan kom je het dorp zonder speciaal pasje niet in. Zo wordt geprobeerd vandalen te slim af te zijn.
