Onder buitenlandse toeristen is het een van de drukst bezochte musea van Amsterdam, maar het lijkt alsof veel Nederlanders er nooit zijn geweest: het Anne Frank Huis. Op een stormachtige zondagmiddag togen we naar de Westerkerk, waar de rij lang genoeg was om de plannen te wijzigen. Eerst maar naar het Joods Historisch Museum, via de nieuwe Westerbork-wandelroute. Toen we tegen zessen terugkwamen was de rij weg en konden we zo doorlopen (het Anne Frank Museum heeft gelukkig zéér ruime openingstijden).
Achterhuis
In het gezelschap van uitsluitend Italianen, Amerikanen en Spanjaarden maakten we de ronde door het voor- en achterhuis. Met korte teksten, foto’s en video’s met getuigenissen van onder anderen Miep Gies (die Annes dagboeken redde) en vader Otto Frank wordt een indringend beeld geschetst van het leven dat Anne en haar familie in het achterhuis leidden. Het huis is in oude staat teruggebracht, compleet met grauw behang en bakelieten lichtknoppen, maar zonder enig meubilair, op uitdrukkelijk verzoek van Otto Frank, die wenste dat het huis voor altijd leeg zou blijven. De bezoekerservaring wordt er des te aangrijpender door. Dat de Anne Frank Stichting in een moderne multimediazaal aan het eind van het bezoek aandacht vraagt voor haar strijd tegen racisme, antisemitisme en discriminatie, is begrijpelijk, maar doet helaas wel een beetje af aan de totale beleving van het huis.
Tip: koop tevoren een kaartje via internet, dan hoef je niet in de rij te staan. Of kom rond etenstijd ’s avonds. Sinds 2010 is een Museumjaarkaart hier geldig en heb je gratis toegang.
